Աստվածաշունչ մատյանից

Ով սի­րում է իր որ­դուն, պետք է հա­ճա­խա­կի պատ­ժի նրան, որ­պես­զի ու­րախ լի­նի վեր­ջում։ Ով խրա­տում է իր որ­դուն, նրա­նից օ­գուտ կտես­նի և ծա­նոթ­նե­րի մեջ նրա­նով կպար­ծե­նա։ Ով ու­սու­ցա­նում է իր որ­դուն, թշ­նա­մու նա­խան­ձը կշար­ժի և բա­րե­կամ­նե­րի առջև նրա­նով կպար­ծե­նա։ Երբ նրա հայ­րը վախ­ճան­վի, կար­ծես թե չի մե­ռել, ո­րով­հետև ի­րե­նից հե­տո թող­նում է իր նմա­նին։ Հայ­րը նրան տե­սավ իր կյան­քում և ու­րա­խա­ցավ, և իր վախ­ճա­նի մա­սին չտրտ­մեց։ Թշ­նա­մի­նե­րի առջև վրի­ժա­ռու թո­ղեց նրան ու բա­րե­կամ­նե­րի առջև` շնորհ­ներ հա­տու­ցող։

Սի­րա­քի ի­մաս­տու­թյու­նը 30. 1-6

Մեկնաբանություններ